İftitah tekbiri, namaza başlarken ilk alınan tekbirdir ve "Allah'u Ekber" lafzıyla söylenir. Bu tekbir, namazın temel rükünlerinden biridir ve namazın başlangıcını simgeler.

Abdülcebbar b. Vail (R.A.), babasından naklederek şöyle diyor:

"Rasulullah (S.A.V)'in arkasında namaz kıldım. Namaza başlayacağında tekbir alır, ellerini kulakları hizasına kadar kaldırır, sonra Fatiha suresini okurdu. Fatiha suresi bitince 'Amin!' derken sesini yükseltiyordu."

Bir diğer rivayette ise, Vail b. Hucur (R.A.) şöyle demiştir:

"Rasulullah (S.A.V)'in namaza başlarken ellerinin baş parmaklarını kulak memelerinin hizasına kadar kaldırdığını gördüm."

Tekbirde kullanılan lafızların "Allah" lafz-ı celali ile olması gerektiği belirtilmiştir. İmam Ebu Hanife'ye göre, Kur'an'da emir şeklinde geçen "kebbir" sözü, mutlaka "ekber" denilmesini değil, tazim ifade eden herhangi bir lafzın söylenmesini amirdir. Ancak iftitah tekbirinin özellikle "Allah'u Ekber" lafzıyla söylenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Peygamber (S.A.V), namazda hep bu lafzı kullanmış ve her namazın başlangıcında "Allah'u Ekber" denilmesini farz kılmıştır. Bu lafızların doğru ve sahih Arapça ile söylenmesi gerekmektedir.

Bir kimse, iftitah tekbirini imam ile alırsa, sonbahar günlerinde, ağaçların yaprakları rüzgâr estikçe ne şekilde dökülürse, o kişinin günahları da öylece dökülür.

Bir gün, Resulullah (S.A.V) namaz kılarken, bir kimse sabah namazında iftitah tekbirine yetişemedi. Bir köle azad etti. Ondan sonra gelip Resulullaha (S.A.V) sordu; "Ya Resulullah! Ben bugün, iftitah tekbirine yetişemedim. Bir köle azad ettim. Acaba iftitah tekbirinin sevabına nail olabildim mi?" Resulullah (S.A.V), Ebu Bekr-i Sıddık'a (R.A) sordu; "Sen ne dersin, bu iftitah tekbirinin hakkında?" Ebu Bekr-i Sıddık (R.A) buyurdu ki, "Ya Resulallah! Kırk deveye malik olsam, kırkının da yükü cevahir olsa, cümlesini fakirlere tasadduk etsem, yine imam ile alınan iftitah tekbirinin sevabına nail olamam."

Ondan sonra, Resulullah (S.A.V), "Ya Ömer! Sen ne dersin, bu iftitah tekbirinin hakkında?" dedikte, Hazret-i Ömer (R.A) şöyle dedi: "Ya Resulallah! Mekke ve Medine arası dolu devem olsa ve bunların yükleri cevahir olsa, cümlesini fakirlere tasadduk etsem, yine imam ile alınan iftitah tekbirinin sevabına nail olamam."