Kıraat, sözlük anlamı olarak "okumak" demektir. Dini terim olarak ise Kur'an-ı Kerim'i dudak kımıldayacak şekilde okumayı ifade eder. Namazın içindeki farzlardan biri de kıraattir. Namaz kılarken kıyam halinde (ayakta) en az bir ayet okunmalıdır. Bu ayet, iki veya daha fazla kelimeden oluşmalı; sadece "Yasin" veya "Elif Lam Mim" ayetleri yeterli değildir.

İmam-ı Azam'a göre, bir ayeti ezbere bilen kimse her rekâtta bir kere okur. İmameyn'e göre ise, bir rekâtta üç kere tekrar eder. Ancak üç ayet ezbere bilen bir kimsenin aynı rekâtta bir ayeti birden fazla söylemesi caiz değildir. Bu, farz olan miktardır.

Namazlarda Fatiha ve üç ayet okumak vaciptir. Ayet-el Kürsi gibi uzun ayetlerin bir kısmını bir rekâtta, diğer kısmını da diğer rekâtta okumak caiz olsa da en faziletli olanı değildir.

Vacip olan, nafile, vacip ve iki rekâtlı namazların tüm rekâtlarında; dört rekâtlı farz namazların ise ilk iki rekâtında kıraat yapmaktır. Ancak dört rekâtlı farz namazlarda kıraati ilk iki rekâta almak vaciptir.

Hanefi mezhebine göre, imama uyan kişi, ister sesli ister sessiz kılınan namaz olsun, Sübhaneke'yi okuduktan sonra susar ve imamını dinler. Sessiz kılınan namazlarda ise susar ve bekler. Hanefi mezhebinin imamları, Rasulullah (s.a.v.)'in şu hadislerini delil almışlardır:

Kıraat, sadece namaz esnasında değil, genel olarak Kur'an-ı Kerim'in öğrenilmesi ve öğretilmesi sırasında da önemli bir yere sahiptir. Kur'an-ı Kerim'i doğru okumak, tecvid kurallarına uygun bir şekilde okumak demektir. Tecvid, harflerin mahreçlerini ve sıfatlarını, harflerin birbirleriyle olan ilişkilerini ve Kur'an-ı Kerim'in doğru telaffuzunu öğretir.

Kur'an-ı Kerim'in doğru okunması, hem bireysel ibadetlerde hem de cemaatle kılınan namazlarda önem taşır. Bu nedenle, Müslümanların kıraat bilgilerini geliştirmeleri ve tecvid kurallarına hâkim olmaları, ibadetlerinin daha makbul olmasına katkı sağlar.